Familie site Familie site Titel

Weblog
Dag 1: Zaterdag 08/04- Vandaag is Leonard naar een scootermeeting geweest in Perkpolder. Tot onze grote schrik is hij daar aangereden door een scooter die met zeer hoge snelheid reed. Hierdoor heeft hij een ernstig letsel aan zijn voet opgelopen. Hij is met de ambulance vervoerd naar het ziekenhuis in Terneuzen. Andre Langedijk is met hem meegegaan in de ambulance. (Bedankt Andre!!!)
Vannacht is Leonard geopereerd door 3 chirurgen. Hij heeft een ernstig voetletsel.
 
Dag 2: Zondag 09/04 - We (Pa en Ma) zijn de hele dag bij Lee geweest. Hij heeft gelukkig door een slangetje met pijnstillers in zijn rug weinig pijn. De schrik en verslagenheid zit er bij ons allen goed in. Je moet dit met je kind meegemaakt hebben om te begrijpen hoe dit voelt. Leonard is vrij rustig. Hij lijkt op zijn moeder. Rustig en nooit klagen. In Hulst op het politiebureau geweest en met de agenten gesproken die bij Leonard geweest waren na het ongeluk.
Eén ding valt op: de mensen zijn hier zo enorm aardig. Zowel in het ziekenhuis als bij de politie. Begripvol, ze nemen alle tijd voor je, fantastisch.
Thuis wachten Amanda, Martijn en Laurens op ons. Voor hen is het ook heel moeilijk om 'alleen' thuis te zijn. Amanda heeft komende week ook nog tentamens....
 
Dag 3: Maandag 10/04 - Vandaag heeft Pa Stok ons naar Terneuzen gereden (155 kilometer). Leonard zag er goed uit. Meer kleur en geen vloeibare pijnstillers meer. Als we vragen: "Leonard, heb je pijn" zegt hij steeds: "Nee, hoor valt wel mee".

Vandaag is Leonard met bed en al verhuisd naar de jeugdafdeling van het Ziekenhuis. Er stonden 6 verpleegkundigen om zijn bed!!! Op de afdeling chirurgie waar hij eerst lag, liggen bijna alleen maar ouderen en de zorg-dames vonden het jammer dat hij ging verhuizen. (Ze hadden zelfs de krantenartikelen over zijn ongeluk voor hem meegenomen). (Zie foto's Pa Stok)
Op de Jeugdafdeling ligt hij naast een meisje die 4 jaar geleden ernstig ziek is geweest en nu een ernstig scooterongeluk heeft gehad. Dat brengt je weer even terug naar de realiteit. Vandaag besloten om o.a. deze website te gaan gebruiken voor de communicatie met vrienden en bekenden. Uiteraard kun je Leonard ook bellen (zie rechts hiernaast) of een kaartje sturen.
 
Dag 4: Dinsdag 11/04 - Vanmorgen om 9 uur vertrokken naar Terneuzen. Leonard SMS-te of we nog wat koeken mee konden nemen. Hij krijgt 's-morgens vroeg (7.45 uur) het brood niet weg. Prince-start koeken zijn z'n favoriet dus hebben we een paar pakken voor 'm meegenomen. Het eten in het ziekenhuis is voor kieskeurige Leonard natuurlijk niet altijd optimaal. Vandaag stond er nasi met pindasaus op het programma. Van de zeer attente verpleging kregen wij ook bonnen om in het bedrijfsrestaurant te gaan eten. Het smaakte prima. Op de foto's hieronder kun je wel zien dat Leonard geniet.......

Ook de cliniclowns zijn bij 'm geweest.... Hij voelde zich hier iets te groot voor.
In het ziekenhuis een softijsje voor 'm gekocht.
Vandaag hebben we als ouders samen met Leonard besloten dat we hem laten opereren in Dordrecht. De dochter van een collega van mij, die chirurg is, heeft voor ons (uitgebreid) uitgezocht hoe de situatie van orthopaedie is in Dordrecht. Het team van specialisten is bekwaam, staat goed bekend en werkt als team met veel collegiale consultatie. Marianne is ooit in het ziekenhuis van Dordrecht begonnen als medisch secretaresse dus hebben we daar nog connecties. De secretaresse van de afdeling orthopaedie kennen we al 22 jaar. Haar gebeld en morgenochtend om 8 uur hebben we een afspraak.
Hoewel de foto's van Leonard misschien anders doen vermoeden is de situatie met Leonard zijn voet zeer ernstig. Morgen gaan we dan ook bespreken met de specialisten in Terneuzen en Dordrecht hoe we verder gaan.

Bijzonder blijft de enorme kracht van Leonard. Mooi om te zien hoe een sterke moeder dit door heeft gegeven aan ons kind.

Marianne schilt ook iedere dag een appeltje voor 'm.
Laurens is vandaag gewoon naar school gegaan, heeft gebasketballd en is ook nog naar de club van de kerk geweest. Martijn is ook aan het basketballen. Ogenschijnlijk gaat hun leventje gewoon door maar wij weten wel beter. Amanda heeft gelukkig gisteren Nederlands en Duits (waarschijnlijk) goed gemaakt. Vandaag heeft ze Natuurkunde en Frans geleerd. De dag duurt dan lang in je uppie.... Bij de buurtjes Van Dijk heeft Amanda gegeten.
 
Er gebeuren soms bijzondere dingen: De hele dag twijfel je over de dag van morgen. Op mijn werk heb ik morgen een erg belangrijke presentatie en eigenlijk had ik besloten dit door te laten gaan. Mogelijk kon ik dan niet bij het gesprek zijn in Terneuzen met de specialisten. Maar mijn keuze voelde niet goed. Toen Marianne en ik vanavond vanuit het ziekenhuis naar de auto liepen hadden we het er over. Op dat moment kreeg ik een sms-je van de teamleider Henny die ook bij de presentatie zou zijn: "Ik hoorde vanmiddag van je zoon. Veel sterkte, neem de tijd, je zoon, je vrouw en je andere kinderen zijn het belangrijkst." Het is wel duidelijk wat ik morgen doe. Toeval bestaat niet.
 
 
Dag 5: Woensdag 12/04 - Vanmorgen om 8 uur een afspraak in het Ziekenhuis van Dordrecht. De secretaresse Bibian (die we al 22 jaar kennen) had het perfect geregeld. De arts nam vóór het spreekuur de tijd voor ons. We hebben hem de situatie uitgelegd en de digitale foto laten zien van het been/de voet van Leonard. Hij gaf aan dat hij 'm zo snel mogelijk naar Dordrecht wilde halen. Wij bespreken dit vandaag met dokter Karelse uit Terneuzen.
De auto in en naar Terneuzen. "Ieder nadeel heb z'n voordeel" sprak ooit een voetbalgrootmeester en dat is waar. Lange autoritten geven je ook de gelegenheid om veel en lang met elkaar te praten. En dat doen we.
Leonard krijgt hier een groot paasei van de Basketballvereniging River Trotters. Attent van het bestuur. In het gastenboek van de site van de vereniging staan ook heel veel goede wensen voor Leonard en het hele gezinnetje. Dit doet je goed.
De eerste kaarten waren vandaag binnengekomen.

Bij het hoofd van de afdeling "Jacques" aangegeven dat we gesproken hadden met Dordrecht en dat we een gesprek wilde met dokter Karelse. Naar verwachting zou ze rond half 2 komen. Indien dit niet zou lukken dan neemt het hoofd telefonisch contact op met Karelse om te overleggen, zodat alles in werking zou kunnen gaan om Leonard morgen te vervoeren.
Weer gegeten in de volle personeelskantine tussen heel veel zorgverleners. Inmiddels belden ze al vanuit Dordrecht met de afdeling in Terneuzen wanneer Leonard zou komen!!! Typisch Bibian :-) die zet er vaart achter. "Kom op met die knul"
Om half 2, na telefonisch overleg met dokter Karelse, komt het bericht dat Leonard morgen naar Dordt kan. Het zou eventueel vandaag nog kunnen maar dan gaat dit zonder laatste controle van Leonard door dokter Karelse en dat willen we niet. Aan Leonard verteld dat hij morgen om 9 uur de ambulance in gaat voor vervoer naar Dordt.
Zoals altijd reageert hij ook nu weer heel cool. (Zie foto hieronder)
Marianne vertelt het goede nieuws!!!!
Aan het eind van de middag een laatste controle door de arts en haar bedankt voor haar inzet. Wat een lief mens. Ook nu gaf ze weer de ernst van de situatie aan met een oprechte betrokkenheid. De afgelopen dagen zijn wij enorm onder de indruk geraakt van de betrokkenheid van het personeel van het Ziekenhuis in Terneuzen. We hebben niet één slechte ervaring.
Opvallend was dat er in het ziekenhuis wel klachtenformulieren beschikbaar waren maar geen formulieren om aan te geven dat we zeer tevreden zijn over de inzet en de betrokkenheid van de medewerkers.
De wond wordt regelmatig verzorgd door een aardige Belgische broeder.
Nadat we nog even in Terneuzen een kadootje gekocht hadden voor kamergenoot Annemarieke, die nog 3 maanden in het ziekenhuis moet blijven, gaf Leonard ons dit formuliertje.
Wat blijkt, de Externe Fixateur (de verstelbare beugel) die gebruikt is om Leonard zijn voet te stabiliseren kost € 3000,-- Het ziekenhuis is bezorgd, omdat men niet verwacht dat het Ziekenhuis in Dordrecht 'm terug zal geven. KASSA!!! Men hoopt nu dat wij ook een oogje in het zeil zullen houden.
Leonard slaap lekker kanjer we gaan knokke!!!!
 
Dag 6: Donderdag 13/04 - Vanmorgen is Leonard (in Terneuzen) om half tien de ziekenauto ingegaan om de reis te maken naar Dordrecht. Voordat hij wegging kreeg hij weer een stapel kaarten. Fantastisch, blijf sturen a.u.b. Natuurlijk had hij de videocamera bij zich. Hieronder een aantal foto's geplukt van de video.
Marianne kwam net bij het ziekenhuis aan toen de ambulancebestuurder aan het zoeken was naar de ingang. Leonard filmde haar.
Om een uur of half twaalf was Leonard op de afdeling. Pa Stok was er ook. De chirurg had opdracht gegeven om een soort van ijzeren stellage aan het bed te bevestigen waarop het been van Leonard moet rusten. De pinnen in zijn been raakten echter constant de randen van deze stellage en dat is een pijnlijk, rot gevoel. Leonard zag het even niet meer zitten. Uiteindelijk is de stellage weer verwijderd. Aan het eind van de middag (een uur of 4) zou de chirurg komen en dan kon de verpleging de situatie m.b.t. de stellage bespreken.
Ik (Erik) heb vandaag weer gewerkt (althans een poging gewaagd) en kwam om 5 uur in het ziekenhuis. Mijn secretaresse Vera kwam met een leuk kado voor Lee. Een supergrote chocoladen paashaas met strik. Super !!!
Nieuwe informatie: de chirurg komt niet om 4 uur maar om 6 uur. Uiteindelijk kwam verpleegkundige Judith (letterlijk met een rood hoofd) om 7 uur melden dat hij niet meer kwam. We moesten even slikken, niet boos worden want Lee is erbij, incasseren en doorgaan.....
Marianne gaat naar huis. Het is iedere keer weer raar om 'm daar achter te laten. We hebben Lee de afgelopen dagen al meer gezoend als in de hele maand ervoor.
Daarna met Lee de telefoonlijn bekeken. Vanavond ga ik een laptop voor 'm klaar maken met een (analoog) modem en een simpele versie van MSN. Kan hij in ieder geval (met een lage snelheid, maar goed) met zijn maatjes MSN-en. Samen een plan gemaakt: internetten via een telefoonlijntje kost natuurlijk nogal wat tikken. Samen bedacht dat we een pot neerzetten voor de bezoekers om een donatie in te doen. Uiteraard mag Lee dat geld dan zelf houden maar dat zouden we niet zeggen tegen de bezoekers :-) Kan hij t.z.t. siervelgen kopen voor zijn autootje.
Zo maak je maar wat lol samen...
Welterusten allemaal en let op: Lee heeft een nieuw adres en telefoonnummer!!!! (Zie rechts bovenaan de pagina)
 
Dag 7: 14/04 Goede Vrijdag - Gisteravond voor Lee de laptop in orde gemaakt en een 'ouderwets' inbel-account aangemaakt waarmee hij kan internetten, MSN-en en mailen. Toen we in het ziekenhuis aankwamen zat Lee een beetje in een dip. Gisteren was het natuurlijk druk geweest, hij was niet lekker en hij kneep 'm een beetje voor de dag van vandaag. De chirurg zou komen en mogelijk gaan ze zijn been op een andere manier plaatsen (niet meer op 2 kussens) waardoor hij niet meer zo 'lekker' zou kunnen liggen. Dat is geen prettig vooruitzicht in een nieuwe onbekende omgeving. Gelukkig had Martijn een Mega-snoepzak voor 'm gekocht.
Na een uurtje praten ging het wel weer en kroop hij achter de laptop en heeft hij ge-MSNt. Ondanks de lage internet-snelheid van een telefoonlijntje ging het prima. Lekker weer even 'babbelen' met Jan en Alleman. Deze en andere site's bekijken.
De verpleegkundige Monique kijkt mee naar alle leuke berichten in het gastenboek van deze site. De verpleegkundigen zijn ook hier aardig.
Na het appeltje van Ma en het vooruitzicht dat Ma Stok bezig was met het maken van Tomatensoep voor Lee ging het allemaal wel weer. We hebben zo'n enorm respect voor Lee: niet klagen maar dragen lijkt zijn devies. Nog niet één keer heeft hij geklaagd of is hij geïrriteerd geweest. Je zal maar 16 zijn en dit mee moeten maken.
Begin van de middag kwam de chirurg. Een aardige man (die na een kort maar duidelijk gesprek over gisteren mijnerzijds) alle tijd voor ons nam.
Eerste prioriteit is het genezen van de wond, waarbij een plastisch chirurg zal worden betrokken. Het is beter dat het been/de voet in een bepaalde positie wordt gebracht. De verpleegkundigen, samen met de chirurg en ik zijn een paar uur bezig geweest om een stellage te bouwen. Het doel is om de voet rust te geven waardoor de genezing wordt bevorderd. Lee wilde liever met zijn voet op een kussen blijven liggen maar dit veroorzaakt mogelijk 'broei' en dat bevordert niet de genezing. Hij moest erg wennen aan zijn nieuwe houding maar uiteindelijk schikte hij zich. We moeten alleen van de stangen in zijn voet afblijven want de minste aanraking is irritant en pijnlijk.
Op de vierpersoonskamer ligt op dit moment alleen maar Leonard (het is Pasen) dus konden we rustig alle bouwactiviteiten uitvoeren. Tijdens de opbouw-werkzaamheden kwamen Pa en Ma Stok binnen met soep, tomatensoep. Binnen onze familie is dit legendarische soep. Marianne heeft het recept (van moeder op dochter) overgenomen en onze jongens zijn echt dol op deze soep. Leonard heeft 'm dan ook verslonden. Vanaf nu iedere dag soep, de ene keer van Oma de andere keer van Ma.
Hieronder het resultaat van de bouw van de stellage. Zijn voet zweeft als het ware.
Martijn en Amanda waren blij dat ze hun broer(tje) konden bezoeken.
Tijdens het gesprek met de chirurg vanmiddag hebben we de feitelijke situatie besproken en een voorzichtige doorkijk naar de toekomst. Sowieso moet zijn voet nog iets rechter gezet worden (onder narcose) en er moet nog een operatie plaatsvinden waarbij de voet zo veel als mogelijk hersteld gaat worden. Waarschijnlijk zal Leonard rond september voorzichtigjes aan op zijn voet kunnen staan...... Leonard schrok in eerste instantie erg omdat hij dacht dat hij al die tijd in het ziekenhuis moest blijven. Gelukkig is dit niet het geval. Volgens de chirurg zal de opname nog enkele we(e)k(en) duren.
Vandaag weer een aantal collega's aan de lijn gehad die ons sterkte wensten en aangaven best werk-klussen te willen overnemen de komende week. Wat zijn er veel prima mensen op deze wereld.
Ik hoop dat Lee vannacht een beetje slaapt in zijn nieuwe constructie. Het plassen gaat in ieder geval goed. :-)
 
Dag 8: Zaterdag 15/04 - Het is vandaag een week geleden dat Leonard het ongeluk is overkomen. Als je werkt is een week niets. Voor ons gezinnetje is de afgelopen week een hele lange geweest.
Lee heeft vannacht redelijk geslapen. De nieuwe lighouding (met zijn been omhoog) veroorzaakt wel wat rugklachten. Maar al met al viel het hem niet tegen. Laurens had een een leuk kado voor 'm gemaakt. "DJ LEO"
Toen we vanmorgen bij 'm aankwamen leek het wel of de hele kinderafdeling leeg stond. Van de 20 bedden zijn er slechts 4 bezet. Lee ligt alleen op een kamer van 4 personen. Voordeel is dat de verpleging (nog) meer aandacht voor je heeft. Volgens de verpleging zijn dit soort van stille momenten altijd voorbodes voor drukke tijden.
Vanmorgen vroeg had Leonard niet veel zin in het schoonmaken van zijn wond en de verpleegkundige nam een wijs besluit en liet het even zo. Om een uur of één kwam ze terug en heeft toen met veel zorg, aandacht en precisie de wond schoongemaakt. Deze verpleegkundige bleek 40 jaren in de zorg te werken. Dat kon je wel merken.

Als ik droom van een verpleegster die je moet verzorgen onder (voor jezelf) knap lastige omstandigheden dan kom je uit bij zo iemand.

Jeanne d'Arc's bestaan nog.
Op je gemak de kaarten bekijken die vanuit Terneuzen zijn nagezonden.
Nu begrijpen we pas hoe belangrijk een kaartje als blijk van oprechte belangstelling kan zijn. Zo'n ongeluk met Lee verandert veel. Ik weet zeker dat Marianne en ik in de rest van ons leven (nog) veel meer aandacht zullen gaan besteden aan het sturen van kaartjes, mailtjes, kadootjes, bezoeken etc.. Nu begrijp je de waarde pas echt......
Bedankt iedereen en blijf Lee kaartjes etc.. sturen.

Vanmiddag kwamen Tim, Chris en Andre op bezoek.
Voor Lee hadden ze nogal wat kado's gekocht waarbij de opblaasbare voet natuurlijk voor de meeste hilariteit zorgde. Lachen is goed, heel goed.
Ook hangt er inmiddels een basketballnetje aan de deur van de kamer en vliegen er balletjes in het rond. (Zolang er geen andere kamer-bewoners zijn)
DRIE-PUNTER!!!!
Vanmiddag kwamen ook Wieke en Rene uit Naaldwijk, Amanda en Rick, Pa Stok en Peter en Janine met de kids. Later op de avond zijn ook Anko en Lenie geweest.
Leuk kado van Amanda en Rick. (Komt waarschijnlijk in de algemene studeerkamer te hangen thuis. Het is zonde als de andere mannen in het huis hier niet van kunnen meegenieten :-) )
Rond een uur of zes fluisterde ik even met Lee omdat ik zag dat hij 'versleten' was. Iedereen de kamer uitgebonjourd en effe rust nemen. Gelukkig snappen familie en vrienden dit. Leonard en Suzan gebeld dat het beter is om op een andere dag te komen.
Grrrrr..........snurk, snurk
Snappen jullie nu dat we trots op 'm zijn.
En morgen gezond weer op...... en wat eten we morgen???
Bijzondere momenten: Laurens zat vandaag aan de tafel met Marianne in de kamer van Leonard toen hij opmerkte: "Als morgen nou de Here Jezus komt heeft Leonard ook geen zere voet meer". Het is wel duidelijk wat voor impact zo'n ongeluk heeft op de andere kids.
 
Dag 9: Zondag Eerste Paasdag 16/04 - Vanmorgen kreeg Lee in het ziekenhuis een paasontbijt met brood, een paasstol(letje), beschuit, ei, een croissant en jus d'orange met 'velletjes'. Hij heeft de jus d'orange opgedronken!!! Na een klein poepprobleempje is hij er nu ook van overtuigd dat vezels goed voor 'm zijn.
Gisteravond had hij een beetje last van zijn voet/grote teen. Gelukkig meldde hij vanmorgen: "Ik voel niks meer, mijn voet wel hoor maar ik bedoel m'n teen". Typisch humor van Lee. Ook heeft hij stiekem de paasstol in zijn kastje gestopt voor Ma. De verpleging gaf 'm een compliment dat hij alles opgegeten had. Hij heeft het maar zo gelaten.....
Vanmorgen weer een aantal mailtjes geopend van meelevende familie, vrienden, bekenden en collega's. Hierbij één van de mails die een mens goed doet:
Erik en Marianne,
We weten dat het heen en weer rijden naar het ziekenhuis veel energie vraagt, daarnaast nog de zorgen om Leonard. Mochten we iets op een of andere manier voor jullie kunnen doen laat het dan weten. Niet alleen op bezoek gaan bij Leo wat we toch hopen te blijven doen, maar ook als ik bv een keer kan soppen of een boodschap of opvang voor een van de andere jongens. Weet dan dat je altijd bij ons aan kan kloppen. Schroom niet.
Vanmorgen hing er een doosje chocolade eitjes aan de buitendeur met een kaartje met een wens. Bedankt voor alle steun tot zover lieve mensen.
Lee voelde zich prima toen we vanmorgen bij hem kwamen. Hij had goed geslapen en zag er weer wat beter uit. De chirurg kwam nog langs. De wond geneest goed. Dinsdag is er overleg met de chirurg uit Terneuzen en komt (waarschijnlijk) de plastisch chirurg kijken naar de wond op Lee's voet.
Leonard, Suzan, Ruben en Emma kwamen op bezoek. Ze hadden een leuke spaarpot voor 'm gekocht voor alle bezoekers die niet weten wat ze 'm moeten geven.... (Onze) Lee had ook nog een kadootje voor Emma: een paashaas-knuffel. Omdat hij op de kinderafdeling ligt kreeg hij die vanmorgen i.v.m. Pasen van de verpleging. Emma was er erg blij mee en Ruben alvast gefeliciteerd met je 11de verjaardag morgen.
Het warme eten tussen de middag (zie invulformulier van gister) was niet goed gegaan. De kipfilet was nergens te vinden. Later kwam er een karbonade voor de dag. Vet, glibberig, zwart, jakkie. De aardappels waren melig, klef-zacht en veel te donker. De groente was ook niet veel soeps.

Hoewel wij Lee natuurlijk aan het ziekenhuiseten willen krijgen was dit echt niet om te pruimen en dat hebben we ook gezegd. Volgens de verpleging is het eten minder geworden sinds het uitbesteed is aan een bedrijf van buiten het ziekenhuis....

Dan maar het oude recept: tomatensoep met brood.
In de loop van de middag kwamen Pa en Ma van Noordenne. Als je allebei 80-ers bent is een trip met de auto naar Dordrecht een hele onderneming. Zeker als de hele omgeving van het ziekenhuis een bouwput is. Maar ze waren er!!
Pa van Noordenne vroeg zich af wanneer Leonard het gras weer zou kunnen maaien. "Koop maar zo'n grasmaaier waar ik op kan zitten Opa" grapte Lee.
Vanmiddag kwamen ook Janny, Robert en Romy langs. Lee kreeg o.a. een leuke kussensloop die we er maar direct om gedaan hebben.
Ma Stok hoorde van het zoekgeraakte filetje: plotseling stond ze in het ziekenhuis met een heerlijke warme net gebakken kipfilet. Leonard heeft ervan genoten. "Dit is beter dan het varkensvoer in dit ziekenhuis" verzuchtte hij......
Peter Lock de basketball-coach van Lee wipte ook nog even langs. Het was gezellig!
Marianne haar hart is goed. (dat wist ik al)
Ik heb het persoonlijk gecontroleerd met een stethoscoop die ik ergens vond in het ziekenhuis. Volgens kenners zit het hart overigens aan de andere kant....
En dan ben je toch weer alleen.
 
Dag 10: Maandag Tweede Paasdag 17/04 - De tweede paasdag in het ziekenhuis. Dat is wel even iets anders dan lol maken op de Paasmarkt in Gorinchem.
Vanmorgen is Marianne naar het ziekenhuis gegaan. Het ging naar omstandigheden goed met Leonard. Er zijn weer nieuwe kinderen opgenomen. Inmiddels zijn er 12 plaatsen van de 20 bezet. Ook bij Leonard ligt er een nieuwe kamergenote. Een rustig meisje van 14 die morgen een vrij forse rug-operatie moet ondergaan.
Tante Jannie kwam op bezoek en de Buurtjes Van Dijk, Annette, Riens en Renate. Met de Van Dijkjes delen we al 20 jaar lief en leed op een heel bijzondere manier.
Vanmiddag was het rustig (ik had Marianne afgelost) en Lee lag te snurken. Dan zit je 'm op je gemak eens te bekijken. Ikzelf heb (ruim) maat 47 van schoen en Marianne heeft 41. Het resultaat zie je hier rechts naast. Leonard heeft maat 48/49..... Toen we afgelopen februari op wintersport in Oostenrijk skischoenen voor Leonard wilde huren eindigde de schoen-pas-sessie uiteindelijk bij de grootste maat die de verhuurder kon vinden. Hij heeft namelijk ook nog hele brede voeten!!!
De actie "Help Leonard aan siervelgen voor zijn Brommobiel" begint vruchten af te werpen. Zoals de meesten van jullie wel weten is Leonard de trotse eigenaar van een Brommobiel (45 km per uur maar hij gaat 65...). Hij heeft zijn blauwe trots helemaal opgeknapt en voorzien van mega-bass-boxen en versterkers etc... Ik heb met 'm afgesproken dat hij zijn wens (mooie siervelgen) in vervulling zal zien gaan aan het eind van het revalidatie-traject.
Als jullie mee willen helpen en als zovelen ook niet weten wat je hem voor aardigheidje moet geven denk dan eens aan de spaarpot die hij van Leonard en Suzan heeft gekregen :-) Met humor houden we er met elkaar zo de moed in en bieden we Lee een leuk perspectief.
Vanavond kwamen Anko en Lenie weer op bezoek. Zonder anderen tekort te willen doen maar Oom Anko is zijn maatje. Hier kijkt hij samen met Anko naar siervelgen!!
Lee en Martijn samen basketballen op de kamer als de kamergenote even weg is.
 
Dag 11: Dinsdag 18/04 - Een rustige dag met weinig nieuws. Vanmorgen is dokter Tseng geweest en heeft gecontroleerd of Lee zijn tenen goed kon bewegen. Toen hij zag dat dit prima lukte was hij weer verdwenen.
Daarna nieuwe röntgenfoto's maken, 5 stuks, de wond werd schoongemaakt en een nieuw infuus in de hand ingebracht. Opa en Oma van Noordenne kwamen op bezoek.
Een medewerker van de afdeling kwaliteitszorg nam Leonard een interview af waarin hij aangaf "dat alles wel goed is, behalve het eten, dat is hier beroerd".
Dat wordt een verbetertraject voor het ziekenhuis.... Plan, Do, Check en Act!!!!
Vandaag heeft de behandelend arts contact opgenomen met Terneuzen om hun visie op de situatie te vernemen. Vandaag en morgen bespreken de doktoren, multidisciplinair, wat hen (en ons) te doen staat. We verwachten donderdag meer informatie.
Lee heeft vandaag gegeten in de speelkamer. Met bed en al wordt hij hier naartoe gereden. Vandaag was het eten wel aardig. Uiteraard ook weer twee kommen tomatensoep verorberd.
Pa stok heeft een sticker op de deurpost geplakt.....((O)pa Stok komt iedere dag wel even langs)
Amanda had vandaag een tentamen wiskunde. Ondanks alles wel aardig gemaakt (dacht ze). Morgen nog Bio en dan rust tot het eerste examen op 17 mei. Volgens Amanda komt het allemaal goed en daar hebben wij alle vertrouwen in.
 
Dag 12: Woensdag 19/04 - Weer een rustige dag voor Lee. De plastisch chirurg is langs geweest. De wond moet nog verder indrogen. Hierna kan hij pas met de behandeling starten. Als de wond volledig dicht is kan de orthopedisch chirurg aan het werk. Kortom geduld, geduld en nog een keer geduld.
Vandaag heeft Lee o.a. bezoek gehad van Jorn, Marc en Marc's Pa.
Vitamientjes.....
 
Dag 13: Donderdag 20/04 - Vanmorgen vroeg en aan het eind van de middag kwamen de chirurgen bij Lee aan zijn bed. Duidelijk, eerlijk en uitgebreid hebben ze uitgelegd wat er de komende week gaat gebeuren. Vanaf zaterdag krijgt hij geen antibiotica meer. Waarschijnlijk volgende week donderdag zal de (eerste) operatie plaatsvinden waarbij een gedeelte van de pinnen verwijderd zal worden. In de enkel/voet komen dan verschillende plaatjes met schroeven. De plastisch chirurg zal gelijktijdig de open wond behandelen. Cruciaal zal worden of het kraakbeen tussen de bewegende botdelen in meer of mindere mate intact is. Hierover valt nu nog niets te zeggen. Spannend dus, hopen en bidden dat het goed uitvalt.
Vandaag heeft Leonard weer een stuk of 10 kaarten gehad. Eén van de kaarten was van Opa de Vos die inmiddels 95 jaar is. Mooi dat hij aan zijn achterkleinkind denkt!! Bedankt namens Lee en het blijft leuk om kaarten te ontvangen.
Vanmiddag even tussen m'n werk door bij 'm binnengewipt en de kipfilet van Ma opgewarmd.
Om een uur of zes werd hij verrast door Chris en Johan de Boer die een frietje met en een frikandel pinda voor 'm hadden gekocht. That's what friends are for.
Ook Pa en Ma Stok en Amanda waren weer present.
 
Dag 14: Vrijdag 21/04 - Bijna 2 weken in het ziekenhuis, dat slaat de verveling soms toe. Sudoku kan je dan best boeien. Vandaag weer 8 kaarten gehad, ds. Bakker is geweest en we waren voor het eerst met het gehele gezinnetje weer bij elkaar. Het is toch een hele plannerij met 4 kids.
Amanda is happy want de resultaten van de tentamens zijn tot nu toe goed. Wiskunde 7,6!!! Nu alleen Natuurkunde nog?!?
Leonard is vandaag voor het eerst uit bed geweest om naar de toilet te gaan. Dat was een hele onderneming, zeker als je 2 weken gelegen hebt. Het bleek heel lastig te zijn om met zijn been een beetje fatsoenlijk te kunnen zitten. Na de 'verhuizing' lag Lee uit te puffen op zijn bed.
Opa Stok was natuurlijk ook weer van de partij.
Klokslag 8 uur belt Anko, iedere avond weer. Dan ligt Lee gezellig te leuteren over van alles en nog wat.
 
Dag 15: Zaterdag 22/04 - Weer een ziekenhuisdag. Het grootste gedeelte van de dag heeft Lee (samen met het bezoek) alleen gelegen in een vier-persoonskamer. Zijn kamergenote is naar een één-persoonskamer gegaan.
Marlies en Renate kwamen op bezoek en hadden vier heerlijke pannenkoeken meegebracht (met de fles stroop en poedersuiker).
Smikkelen en smullen....
Jan en Ineke zijn vanmiddag op bezoek geweest en hadden (ook namens Klaas) een inspirerend stripboek voor Lee meegenomen.
Vanmiddag maar een beetje zitten kaarten en af en toe melig zitten klieren. Leonard ging als een aap aan de papegaai hangen. De foto eronder spreekt voor zich.
Vanavond kreeg Lee de (voorlopig) laatste zak antibiotica. Dit alles uiteraard ter voorbereiding op de operatie van (waarschijnlijk) donderdag.
 
Dag 16: Zondag 23/04 - Gisteravond wilden we Lee laten douchen. Het was inmiddels 2 weken geleden dat hij onder de douche was geweest en hij heeft nu geen infuus meer. Het werd, echter, gisteren in de loop van de middag/avond zo druk op de afdeling met nieuwe kinderen die opgenomen werden, dat het verplegend personeel geen tijd had. Wij kunnen 'm uiteraard wel helpen met douchen maar het is toch wel prettig als er een profi meekijkt.
Vanmorgen was er voldoende tijd. Via een rolstoel naar de douche gereden en toen met de nodige kapriolen de douche in, op de douchestoel en open die warme kraan!!
En dan....... uitgebreid douchen. Bijzonder om te zien hoe eenvoudige, alledaagse dingen heel belangrijk voor je kunnen zijn.
Genieten.......heel lang genieten van de goede dingen des levens......
Vandaag de hele dag bezoek gehad. Waarschijnlijk wist iedereen dat Lee een half uur onder de douche had gezeten..... :-)
En zo loopt ziekenhuisdag 16 op z'n eind.
 
Dag 17: Maandag 24/04 - Vandaag weer veel bezoek gehad. De Opa's en Oma, Annette en Joanne, Klaas en Samantha, Arie en Patricia Runge, Marja den Boer. Leuk dat jullie allemaal weer geweest zijn om wat leven in de brouwerij te brengen. Ook weer bedankt voor de kaarten die vandaag binnen zijn gekomen.
Vandaag is, op verzoek van Leonard, een rolstoel afgeleverd waardoor hij af en toe een half uurtje kan rondrijden in het ziekenhuis. Zijn been kan omhoog met een beugel, twee kussens eronder en rijden maar. Als het morgen (weer) mooi weer is gaat Marianne misschien even met 'm naar buiten op de binnenplaats van het ziekenhuis.
Lee is inmiddels dikke maatjes met Herma, de voedingsassistente. Vanavond regelde ze een tosti-apparaat van een andere afdeling en maakte eerst 4 en later nog 2 tosti's voor 'm. (Thuis is Leonard hoofd van de afdeling Tostibakkers)
Als je de hele dag op je rug moet liggen is het heerlijk om af en toe een half uurtje op je zij te mogen. Daarna weer in de takels en de tenen bewegen want dat is goed voor de voet.
 
Dag 18: Dinsdag 25/04 - Vandaag is Leonard (met Marianne) door het ziekenhuis gescheurd met de rolstoel. Het zonnetje scheen, dus ook nog even naar de binnenplaats. Hij is daarna ook nog een keer, met toestemming van de verpleging, alleen op pad gegaan. Later gaven de zusters (terecht) aan dat ze dit bij nader inzien toch niet zo'n goed idee vonden.
Op het moment dat Leonard op de begane grond even in het winkeltje keek kwam hij twee vrienden tegen die bij hem op bezoek wilden komen.
Ook vanavond een half uurtje met de rolstoel door het ziekenhuis gereden. Eindelijk, na 17 dagen liggen, een beetje beweging.



Ik heb wel 100 keer geroepen: "Kijk uit, doe voorzichtig". Je moet er toch niet aan denken dat hij in een lange gang een onoverzichtelijke bocht neemt en bovenop een ziekenhuisbed knalt... Gelukkig ging het allemaal goed.

Zaterdag is men gestopt met het toedienen van de antibiotica. De wond ziet er mooi uit en de situatie lijkt stabiel. Nu maar hopen dat morgen de chirurg komt met de mededeling dat de operatie donderdag doorgang kan vinden.
 
Dag 19: Woensdag 26/04 - Vandaag een rustige dag. Lee ontving ook vandaag weer 6 kaarten. Om half vier hoorde hij van de anasthesist dat de operatie morgen doorgaat!!! In de loop van de ochtend gaan ze hem opereren.
Om een uur of zes kwam de orthopedisch chirurg die ons een uitgebreide toelichting heeft gegeven m.b.t. de operatie. (Deze arts neemt echt de tijd voor je).
Ze gaan de voet van twee kanten opereren waardoor de wond in het midden van de voet met rust gelaten kan worden. Het is de bedoeling om toch alle pinnen te verwijderen en de enkel te stabiliseren met plaatjes en schroeven.
Als alles naar wens verloopt wordt Lee zijn voet na de operatie gegipst. Een ontsteking blijft op de loer liggen dus dat moet goed in de gaten worden gehouden. Daarna ong. vijf dagen met de voet omhoog liggen in een soort ijzeren rek en dan met de voet "gewoon" op bed.
De plastisch chirurg gaat tijdens de operatie het "goede" gedeelte van de wond bedekken met nieuwe huid. Een gedeelte van de open wond is nog niet behandelbaar en zal later aan bod komen. De plaats waar de wond zit is een van de slechtste plaatsen voor een wond op je lichaam omdat er op de bovenkant van je voet bijna geen vlees zit.
Naast de revalidatie van de voet zal ook de "reparatie' van de wond nog geruime tijd in beslag nemen.
Hierna met de chirurg het ''verwachte'' vervolg besproken. Ongeveer twee weken na de operatie gaat het gips eraf en bekijkt de orthopeed of de voet lichtjes kan bewegen en of de wond er goed uitziet. Afhankelijk hiervan wordt het vervolgtraject bepaald. We moeten rekenen op 12 weken gips. Mogelijk krijgt hij gips dat verwijderd kan worden om oefeningen te doen.
De focus blijft op september als maand waarin Lee weer voorzichtig zou kunnen lopen indien alles verder zonder tegenslagen verloopt!!!!
Na het nieuws van de operatie wilde Lee graag nog even in de rolstoel naar beneden om zijn lievelingsbroodje te eten. De komende week is hij immers weer aan zijn bed gekluisterd. Oma Stok had ook nog niet gegeten.
Morgen is een spannende dag, de uitkomst van de operatie zal voor Lee (en dus ook voor ons) veel consequenties kunnen hebben.
Denk aan 'm, bid voor 'm, sla een kruisje of wat je ook gewoon bent om te doen. Lee sterkte morgen KANJER!!!!! We houden van je.
 
Dag 20: Donderdag 27/04 - We hebben (redelijk) positief nieuws. Vanmorgen om 11 uur is Leonard geopereerd. Nadat hij met een ruggeprik was verdoofd heeft de operatie langer geduurd dan verwacht. Maar dit is positief!!!

Ma mee naar de OK
De chirurg heeft aan het eind van de middag de situatie uitgelegd: Hij heeft alle pinnen verwijderd (6 stuks) en de enkel kunnen stabiliseren met platen en schroeven. Dit feit op zich is al positief.

Tijdens ons gesprek sprak de orthopeed de volgende bijzondere woorden: "Tijdens de operatie kreeg Leonard een 'kadootje' "
Wat was namelijk het geval: voor de operatie leek ook (naast de zijkanten) de voorkant van de kom van het gewricht verbrijzeld. Tijdens de operatie bleek echter dat dit botgedeelte (min of meer intact afgebroken) in een huidplooi zat. Hierdoor was de chirurg in staat ook dit gedeelte te reconstrueren. Dit komt de stabiliteit van zijn voet enorm ten goede. De operatie duurde daardoor langer. Dr. Hylkema (en dr. Tseng) waren tevreden met de uitkomst van de operatie. En wij dus ook!!!
Tijdens de operatie is besloten de wond later te behandelen (door de plastisch chirurg). Ook het bericht over de wond was (gematigd) positief omdat er een redelijke kans is dat t.z.t. een 'normale' operatie de wond kan dichten.
Leonard had vanavond veel pijn. Gelukkig kreeg hij, na toestemming van de artsen, van de verpleging pijnstillers. Door middel van een pompje kan hij zelf de dosering bepalen. (Te veel kan nooit want dit is beveiligd). Dit maakte de pijn draaglijk. Voor ons als ouders is het bijna ondraaglijk om je kind pijn te zien lijden. Het klopt niet je kind met pijn, het sloopt je emotioneel.
Als hij belt gaan we vannacht naar hem toe. Ik denk niet dat hij belt. Hoewel hij vanmiddag een dip meemaakte heeft hij ook vandaag weer niet geklaagd. Hij doorstaat alles met heel veel kracht en zelfbeheersing. Hij is voor ons een bron van kracht.
Wij zijn dankbaar en blij voor het resultaat van vandaag. We moeten oppassen voor te veel optimisme want er kan helaas nog veel mis gaan maar Leonard heeft weer een stap gezet.
Geheel in de lijn van de afgelopen weken (we willen ook blijven lachen) een foto van Lee vlak voordat hij geopereerd werd.....
En hier een foto van Marianne die een foto maakt van Lee. Ik realiseer me dat niet iedere bezoeker van onze site begrijpt waarom we dit voor Lee en voor onszelf doen. Het is onze manier van communiceren. Binnen ons gezin speelt video (we filmen ook alles voor Lee) en fotografie een belangrijke rol. We zijn ervan overtuigd dat dit Lee en ons verder helpt.
 
Dag 21: Vrijdag 28/04 - We hadden gister met Lee afgesproken dat hij vannacht zou bellen als het niet goed ging. Lee belde vanmorgen om een uur of half acht. "Hoe gaat het?" vroeg ik.
Lee: "wel goed hoor".
"En hoe is het met de pijn" was mijn tweede vraag.
Lee: "valt wel mee, Pa, je kan vandaag gewoon werken hoor". We hadden namelijk afgesproken dat ik vandaag vrij zou nemen als het niet lekker met 'm ging.
Geen woord te veel, geen woord te weinig.
Lee voelde zich vandaag toch niet lekker. Na 3 weken mag dat ook gerust. Hij wilde eigenlijk gewoon niets, alleen maar rustig liggen. Helaas moeten sommige dingen in een ziekenhuis dan toch: de verpleging heeft de stellage weer op zijn bed gemaakt waardoor zijn been weer hoog kon liggen én is er een 'luik' in het gips gezaagd om bij de wond te kunnen. Later bleek het luikje te klein te zijn en is er nogmaals gezaagd. Lee had er gewoon volledig tabak van en heeft, ook nu weer met heel veel zelfbeheersing, alles over zich heen laten komen "en trok zich daarna terug in hemzelf".
Vandaag kwamen er 3 leraren op bezoek van Lee's school. Hij had geen behoefte aan bezoek. Hij had even genoeg aan zichzelf (en ons).
We kregen vandaag ook nog een mailtje van het bedrijf Verhoef Elektro-techniek uit Sliedrecht waar Leonard net zijn stage had afgerond toen het ongeluk gebeurde. Ze wensten hem sterkte en gaven aan dat ze hem na de opleiding graag een baan aan willen bieden omdat hij op de stage had laten zien goed te kunnen werken. Attent en mooi om te horen!!
 
Dag 22: Koninginnedag Zaterdag 29/04 - Vanmorgen vroeg (door de telefoon) gaf Lee aan zich wat beter te voelen. Hij klonk wat opgewekter.
En dat klopte. Lee voelde zich veel beter en was vandaag net een KLIKO. Eten, eten en nog eens eten. Respectievelijk: Ontbijt, snoep, warm middag-eten, oranje tompouce, tomatensoep, daarna nog een tompouce, tosti's en een milkshake. Het was, hoe gek het misschien ook klinkt, voor ons heerlijk om naar te kijken. Hij had weer honger, energie en humor.
HEMA Tompouce nr 1.
Bezoek: O.a. de familie Den Boer kwam op bezoek en vrolijkte de boel op. Ook zij hadden oranje tompoucen bij zich (en allerlei ander Oranje-materiaal) en ja hoor, Lee at zijn tweede tompouce....
Zoals ik al hierboven schreef: Als de Boertjes er zijn gaat het dak eraf. Proost!!!
En Johan den Boer maakte het haar van onze Laurens Oranje Boven....
Na al die inspanningen moet je natuurlijk eten. Herma, de voedingsassistente is een week op vakantie maar Leonard heeft de nieuwe assistente ook zo ver gekregen dat ze op een andere afdeling (neonatologie) het tosti-ijzer gaat halen om tosti's te maken. Kaas-ham-kaas is het verzoek....... De andere 2 boys op de kamer eten vrolijk mee.
En nog even een milkshake......
Marianne en Laurens doen 'levensweg' in de ouderkamer van de afdeling en pa doet een tukkie op de bank. Het zijn toch wel hectische weken geweest (en nog) dus af en toe kom je slaap tekort. Even een extra uurtje overdag is dan nooit weg.
Vandaag is de orthopeed nog geweest. Geen nieuws te melden.
Voordat we naar huis gaan nog even napraten en een softijsje in het ziekenhuis. Welterusten Lee!!!
Tot slot: Leuk is nog wel om te melden dat Amanda en Rick gisteravond in de feesttent in ons dorp 2 loten hadden gekocht voor de verloting. Resultaat: een barbeque-set en de hoofdprijs: een kleuren TV. Soms heb je pech en soms heb je geluk.....
 
Dag 23: Zondag 30/04 - Het thema van vandaag is verveling. Ook al lig je in een luxe bed met kleurrijke kaarten om je heen, leuke attributen, een TV en een laptop, je krijgt aandacht en er komt bezoek, toch duurt een dag lang.
Lee moet 23 van de 24 uur zijn been laten rusten op de stellage. Vanmorgen gaf de verpleging aan dat hij 24 uur op zijn bed moest blijven (stond in hun papieren), maar dat heeft Lee ze snel uit hun hoofd kunnen praten. Nadat er een toevallig passerende chirurg door Lee bij was gehaald werd de 23/24-uurs optie goedgekeurd. Dr. Hylkema had dit overigens ook aangegeven.
Vandaag dus een half uur gebruikt om te douchen en het andere half uur om met de rolstoel door het ziekenhuis te gaan. De rest van de dag liggen, een beetje draaien (op de zij liggen lukt niet goed vanwege de stellage) en weer draaien, beetje verliggen, op je rug liggen, bed wat omhoog, beetje draaien....
Even ergens in het ziekenhuis in je rolstoel zitten en rondkijken is een echt uitje.
Even samen met Pa snurken in je bed. Weer eens even wat anders, een beetje afleiding.
Marianne.
Leonard zit, na de operatie van afgelopen donderdag, 5 dagen aan een infuus met antibiotica. Iedere keer als er iets moet gebeuren met de infuuspomp gaat dat ding piepen. Lee drukt dan op een knopje en de verpleging komt. Vanmorgen kwam er een (onervaren, jonge) verpleegkundige. Ze liep naar het infuus en zei: "Hij loopt nog niet", waarop Lee zei: "dat klopt, dat wordt wel september".
De zuster schrok, kleurde en verontschuldigde zich en gaf 3 keer aan dat ze dat niet bedoelde en nooit zo zou zeggen en...... Da's humor van Lee, een lol dattie had....
 
Dag 24: Maandag 01/05 - Weer zo'n saaie ziekenhuisdag. Vandaag kwamen o.a. een leraar van Lee op bezoek, Opa en Oma van Noordenne en Stok en Leonard, Suzan en Emma. Ook kreeg hij weer een aantal kaarten.
Vandaag contact opgenomen met de Rivas Zorglijn met de vraag hoe één en ander gaat als Lee naar huis mag (regeren is immers vooruit zien). Een speciaal bed met tractie, een rolstoel, krukken, etc... Normaal gesproken wordt dit geregeld door het ziekenhuis maar ik krijg het advies 'de vinger aan de pols' te houden. Dat zijn we al gewend. Hoewel we tevreden zijn over de zorg in het ziekenhuis hebben we wel gemerkt dat je inderdaad zelf alert moet blijven omdat de communicatie niet altijd optimaal is.
Mensen die op bezoek willen bij Lee kunnen gewoon langs gaan, bellen hoeft niet meer hoor!!!
 
Dag 25: Dinsdag 02/05 - Vanmorgen vroeg belde Leonard: de verpleging gaf aan dat ze waarschijnlijk vandaag het gips gaan verwijderen/aanpassen om te kijken of hij zijn voet kan bewegen. Marianne gaat vanmorgen weer naar 'm toe.
Deze week is het rustig op mijn werk en de kinderen hebben vakantie dus kunnen we, met z'n allen, veel bij Leonard zijn. Martijn en Laurens moesten vanmorgen eerst nog 'folderen' (ook de folderwijk van Lee) daarna gingen wij ook naar het ziekenhuis. Het geld voor de folders van Leonard doneren de broertjes spontaan aan Lee. De spaarpot begint zich al aardig te vullen. De velgen komen in zicht.
(Kijk ook bij 17 april)
Helaas is het gips vandaag niet (gedeeltelijk) verwijderd. Conform eerdere afspraken gaat dit toch morgen gebeuren.
We stimuleren Leonard om veel met zijn tenen te bewegen. De orthopeed heeft aangegeven dat dit in deze fase van de behandeling belangrijk is.
Vandaag het bed en de rolstoel (voor thuis) bij de verpleging geregeld. Binnen no-time kregen we een positieve reactie van de verpleegkundige. Hoewel we nog niet weten wanneer Lee naar huis komt, brengen ze donderdag a.s. de spullen. Het bed kan aan het voeteneind omhoog waardoor Lee t.z.t. 90-graden met zijn been kan liggen.
Vandaag weer met de rolstoel naar beneden en deze foto gemaakt. Klopt wel met de realiteit: Marianne en Lee rustig, beheerst en weloverwogen en Laurens (en Martijn)..... lijken op hun Pa.
Hieronder de foto van de mannen in ons gezin.
Amanda heeft een weekje rust voordat ze gaat leren voor haar examen. Ze had zich uitgesloofd en lekkere koekjes gebakken voor de patiënt.
Toen Leonard ze in ontvangst nam zei hij: "Ik ben niet ziek en ik wil het zo houden ook...". Het gaat steeds beter met 'm......
Een geruststellende gedachte dat ze die twee benen goed uit elkaar kunnen houden..... en als je het niet meer weet kijk je even onder op de tractie.
Morgen (waarschijnlijk) meer nieuws over de beweeglijkheid van Lee zijn voet.
 
Ziekenhuisdag 26: Woensdag 03/05 - Vandaag gaan Martijn en Laurens, met kennissen van ons, naar Walibi en Amanda gaat met een hele groep naar Scheveningen dus Marianne en ik gaan samen naar het ziekenhuis.
 
Ziekenhuisdag 27: Donderdag 04/05 - LEONARD IS THUIS!!!
Het is onverwacht snel gegaan. Het voortbewegen op krukken lukte Lee snel en de fysiotherapeut gaf het groene licht. De orthopeed zag ook geen reden om hem nog in het ziekenhuis te houden en vanmorgen hebben we instructies gehad hoe we de wond moeten verzorgen. Dit kan net zo goed thuis als in het ziekenhuis. Dus ook de plastisch chirurg gaf aan dat hij naar huis mocht.
Voorlopig de laatste keer de maaltijd nuttigen in het ziekenhuis. Het eten zal hij zeker niet missen.
Helen was de laatste bezoeker.
Hierna een exit-gesprek gehad met verpleegkundige Marjon waarbij we aangegeven hebben dat we tevreden zijn over de betrokkenheid van de medewerkers en de zorg. Uiteraard zijn er altijd verbeterpunten, die hebben we ook aangegeven. Met name het eten is erg slecht.
En dan eindelijk naar huis.
De auto in was nog even passen en meten maar het is gelukt.
Op de weg naar huis de rolstoel opgehaald bij RIVAS. Vanmorgen was er al een electrisch bed afgeleverd die we in de woonkamer hebben geplaatst.
Chris (de Familie den Boer) en Tim kwamen direct even polshoogte nemen.
Lee is thuis, maar de weg is nog lang. Wondgenezing en t.z.t. een operatie en intensieve therapie staan hem nog te wachten. Ondanks alles kunnen we terugkijken op een periode waarbij alles, naar omstandigheden, voorspoedig is gegaan. Ik zal op deze site regelmatig verslag blijven doen van de voortgang. Wil je reageren naar Lee omdat hij thuis is ga dan naar ons gastenboek.
 
Dag 28: Vrijdag 05/05 - Lee heeft weer thuis geslapen. Hij vond het erg stil, in een ziekenhuis is het blijkbaar 's nachts rumoeriger.
Opa en Oma van Noordenne kwamen vanmorgen met een grote "Welkom Thuis" slagroomtaart. De eerste ong. 20 bezoekers kunnen meegenieten.
De verzorging van de wond lukt ons. We hebben goede instructies gehad vanuit het ziekenhuis.
Vanmiddag kwam Opa de Vos met zijn rollator vanuit Pedaja polshoogte nemen. Hij wilde toch graag even zelf zien hoe het met Lee ging. Hij vertelde dat hij in zijn leven (95 jaar inmiddels) nog nooit één nacht in het ziekenhuis heeft gelegen. (Ook geen twee nachten trouwens...)
Vanavond gaat Marianne een stuk met Lee (in de rolstoel) wandelen. Even eruit...
 
Dag 29: Zaterdag 06/05 - Lee is vanmorgen in de sporthal geweest om te kijken bij de Basketballwedstrijd van de Jongens Kadetten van River Trotters. Hij speelt normaal in de Junioren en doet ook vaak mee met de Kadetten. Ze wonnen met 87-35 van BOB uit Oud-Beijerland.
Iedereen die Anko kent, begrijpt dat hij het niet eens is met het ontwerp van de rolstoel. Een paar verbeteringen zijn (voor Anko) snel gemaakt. Het resultaat is inderdaad veel beter. De voet van Lee ligt nu nog wat hoger (moet boven het niveau van de lies liggen). Marianne is er ook content mee.
 
Dag 30: Zondag 07/05 - Geen nieuws.
 
Dag 31: Maandag 08/05 - Contact gehad met dokter Hylkema via de assistente. Voorlopig moet Leonard nog iedere dag de tromboseprik hebben die Marja den Boer (fantastisch bedankt!!!) iedere avond komt geven. In tegenstelling tot wat wij eerst dachten mag Lee voorlopig nog geen fysiotherapie. Gewoon rust houden en de tenen bewegen. Donderdag hebben we een afspraak in het ziekenhuis met de orthopeed en de plastisch chirurg. Dan horen we meer.
Vandaag had Leonard nog contact met Annemarieke, het meisje uit Terneuzen. (zie 10 april) Ze was inmiddels ook thuis maar moet ook nog maanden geduld hebben. Het is wel leuk dat ze nu samen MSN-en. Ze zijn allebei immers voorlopig aan het bed gekluisterd.
 
Dag 32: Dinsdag 09/05 - Geen nieuws
 
Dag 33: Woensdag 10/05 - Vanavond kreeg Lee nog een leuk presentje van Peter: een soldeerbout (op batterijen) die in 3 seconden warm is en als je 'm tegen je huid houdt is er niets aan de hand. Dan is de bout weer koud!!
Morgen terug naar het ziekenhuis voor de afspraken met de orthopeed en de plastisch chirurg.
 
Dag 34: Donderdag 11/05 - Vanmiddag is Lee, na het douchen, voor het eerst in vijf weken weer eens op zijn kamer (op de 1ste-verdieping) geweest.
Vanmiddag naar het ziekenhuis in Dordrecht. We hebben weer goed nieuws te melden. De plastisch chirurg was (zeer) tevreden over de open wond die langzaam tóch dicht aan het groeien is. In eerste instantie dacht hij aan het (vanuit zijn been) omleiden van een spier door de wond, om draagvlak te krijgen voor de huidtransplantatie. Nu lijkt het er op dat dit niet nodig is. Hij verwacht over ong. vijf weken zekerheid te hebben. We moeten iedere week de wond laten zien in het ziekenhuis. Alle hechtingen zijn verwijderd.
Ook de orthopeed was tevreden maar gaf wel aan dat hij 'vast' gips wil met een luikje voor de wond. De komende 5 á 6 weken blijft dit gips er om. Daarna beginnen we pas met de therapie/revalidatie. Dit ook nog afhankelijk van het moment van huidtransplantatie.
Lee heeft nu dus nieuw (groen) gips. Later bedacht hij dat ORANJE (aanvalluuuh!!) logischer was geweest, maar ja....
Hierna nog even naar de jeugdafdeling want Lee was vorige week zijn telefoon-oplader en 'zijn voet' vergeten.
Toen we thuis kwamen lag er een presentje van Verhoef uit Sliedrecht, het stagebedrijf waar Lee 10 weken heeft gewerkt. Attent!!
Vandaag uitgebreid contact gehad met de politie in Hulst (Zeeland). Het proces verbaal wordt binnenkort afgerond en gezonden aan de Officier van Justitie in Middelburg. Hij/zij zal bepalen of er tot vervolging overgegaan zal worden. De politiefunctionaris acht deze kans zeer groot. Van de eigenaar en de bestuurder van de scooter hebben we tot op heden geen enkele reactie gehad.
 
Dag 35: Vrijdag 12/05 - Geen nieuws.
 
Dag 36: Zaterdag 13/05 - Vanmiddag op pad met Lee. Er lekker even uit naar Alblasserdam. Nu merk je pas hoe moeilijk het is om met een rolstoel op de plaats van bestemming te komen. Randen, stoepen, schuine hellingen waar je wel af maar bijna niet meer op komt, rare hekjes midden op een pad, scheve stoepranden om vanaf te rijden als je over wilt steken, automatische deuren die te snel dicht gaan, etc.. etc...
Daarna genieten van het zonnetje en het uitzicht vanaf het balkon van Opa en Oma Stok.
Opa de Vos vertelde dat hij in Alblasserdam in 1925!! aan de dijk had gewerkt.
Lee had wat pijn aan zijn voet. Iedere keer auto uit, rolstoel in en andersom gaat hij toch wel voelen. Vanavond weer even rustig aan.
 
Dag 37: Moederdag 14/05 - Van de kids kregen we (voor moeder- en vaderdag) een hotel-overnachting met alles erop en eraan.
 
Dag 38/39/40: Maandag 15/05, dinsdag 16/05 en woensdag 17/05 - Weer drie 'ligdagen'. Maandag heeft Leonard de spullen van school gehad zodat hij wat kan gaan studeren. Daarnaast wat computeren, TV-kijken, spelletje sudoku, stukje rijden met de rolstoel. Morgen (donderdag) weer naar het ziekenhuis voor de wekelijkse controles. Amanda is hard aan het studeren want morgen beginnen haar examens. Na 6 jaar leren moet het de komende weken gebeuren!!!
 
Dag 41: Donderdag 18/05 Lee is vandaag weer terug geweest naar het ziekenhuis. Er zijn foto's gemaakt van de voet. Bij het bekijken van de foto's door de orthopeed gaf hij aan dat hij tevreden was. De buitenkant van de enkel zit goed met behulp van het ijzeren plaatje met schroeven. De binnenkant zit in principe ook goed maar had nog net iets beter gekund. (Is geen probleem)
"Beter is de vijand van goed" sprak de orthopeed. Hij vergeleek de voet van Lee met een kapot kopje dat in stukken is gevallen. De reparatie was complex en is gelukt maar het blijft een gerepareerd kopje. Op de foto's was zichtbaar waarom het "teruggevonden stukje bot" (zie 27/04) zo belangrijk was. Dit stukje creëert veel meer 'draagvlak' voor de voet. Het gaat over het stukje dat midden op de foto met een schroef vast zit. (Zie rode pijl) Over de uiteindelijke beweeglijkheid van de voet kan nog niets gezegd worden.
De plastisch chirurg was tevreden. De wond geneest naar wens. Maandag over een week weer terugkomen.
Hierna kreeg Lee nieuw gips want de chirurg vond dat de voet nog niet precies in een hoek van 90-graden stond.

Met twee gipsmeesteressen tegen zijn voet/knie duwen totdat het gips hard is. Hierna heeft de orthopeed één en ander bekeken en hij was tevreden met het resultaat. Lee heeft nu gekozen voor oranje gips.
Hierna weer een luik in het gips zagen om de wond te kunnen verzorgen en al met al 2 uur later verliet Leonard weer rollend het ziekenhuis.
Amanda heeft haar eerste examen gehad, Bio. Telefonisch (onder het eten...) even met Rick kletsen die de antwoorden op het internet had gevonden. "Wel aardig gemaakt" volgens Amanda. Daar hopen we dan maar op.
Marja den Boer komt nog steeds iedere avond Lee zijn tromboseprik geven. Zolang hij moet liggen met gips blijft dit noodzakelijk. Anko wilde het injecteren ook wel eens proberen...... en het lukte nog ook.
 
Dag 42: Vrijdag 19/05 - Bezoek van scooterfreaks Jessica en Elza uit Giessenburg.
Marianne verzorgt de wond op Leonard zijn voet. Toen we, inmiddels bijna 40 dagen!! geleden, in het ziekenhuis van Terneuzen als ouders de wond voor het eerst zagen schrokken we enorm en dachten we: "Hoe moet dit ooit goed komen". Ook de specialist keek toen heel bezorgd. Nu zijn we weken verder en zien we, o.a. door de intensieve zorg van Marianne, dat het goed gaat met de wond. Langzaam groeit het dicht en, het klinkt misschien gek, maar het ziet er gezond uit. Uiteraard zijn we heel blij en dankbaar met dit resultaat zo ver.
Vanavond kwam Jelle weer op bezoek. Fijn dat er nog steeds veel mensen aan Lee denken.
 
Dag 43: Zaterdag 20/05 - Vandaag geen nieuws.
 
Dag 44: Zondag 21/05 - Zoals eerder gemeld prikt Anko nu (i.p.v) Marja iedere avond de tromboseprik in Lee's been. Het gaat alleen niet altijd goed..., maar ja, daar word je een grote sterke jongen van....... :-)

(Uiteraard is dit een geintje, Anko doet het perfect)
 
Dag 45: Maandag 22/05 - Leonard heeft Marianne gevraagd zijn boxen naar beneden te halen inclusief zijn versterker. Het enige voordeel van Leonard's toestand was, dat we verschoond bleven van zijn muziek op geluidsniveau 10 omdat de apparatuur op zijn kamer stond. Nu heeft hij deze voorziening ook voorhanden in de woonkamer.....

Amanda kwam om half zes binnen, direct de antwoorden (op het internet) bekijken van haar examen Scheikunde. Conclusie: tussen 6.4 en 8.4
Nog 5 examens te gaan; Nederlands, Economie, Engels, Wiskunde en Natuurkunde.
Vanavond was er weer bezoek genoeg.
 
Dag 46 t/m 48: Dinsdag t/m Donderdag 25/05 - Geen nieuws.
 
Dag 49: Vrijdag 26/05 - Lee an Amanda doen een spelletje monopoly op de computer. Lee heeft het inmiddels wel gezien op bed, hij "wordt er schijtziek van". Toch moet hij nog wel even.....
 
Dag 50: Zaterdag 27/05 - Vandaag naar Rotterdam, een beetje winkelen. Is Lee er tenminste weer even uit. Het is overigens een hele sport om met een rolstoel door een winkel te rijden (vaak smalle paden met uitgestalde producten erin). Zoeken naar de lift om de eerste verdieping te bereiken en via de ingang weer naar buiten (daar staan tenminste geen mensen bij de kassa). En wat ook opvalt, iedereen kijkt naar iemand in een rolstoel.....
 
Dag 51: Zondag 28/05 -
"De dagen worden nu langer voor Lee."


Anko kwam een potje monopoly-en op de PC.
Morgen weer terug naar het ziekenhuis voor de afspraken met de plastisch chirurg en de orthopeed.
 
Dag 52: Maandag 29/05 - Vandaag is Leonard naar het ziekenhuis geweest. De plastisch chirurg was blij verrast met de goede genezing van de wond. Door de (bijna) volstrekte rust die Leonard moet houden is ook de wondgenezing snel en goed gegaan. Waarschijnlijk groeit de huid vanzelf over de wond heen en hoeft hij geen plastische chirurgie meer te ondergaan!!!
De orthopeed gaf aan dat hij over 10 dagen foto's wil maken van de voet (dan is het 6 weken na de tweede operatie) waarna Lee spalkgips krijgt. Na een accoord van de plastisch chirurg mag hij dan onbelast gaan oefenen met de voet. Dit betekent: je voet voorzichtig gaan bewegen zonder dat je er op staat.
 
Dag 53: Dinsdag 30/05 - Geen nieuws.
 
Dag 54: Woensdag 31/05 - Geen nieuws over Lee. Amanda is klaar met haar examen. Uitslag 15 juni!!!
 
Dag 55 Donderdag 01/06 - Hier kun je 'm ook voor gebruiken.
 
Dag 56: Vrijdag 02/06 - Lee slaapt nog steeds onder in de woonkamer. Naar boven gaan met krukken is niet ideaal en het is overdag gezelliger om onder te liggen. Vandaag heeft Lee, via het internet, een nieuwe versterker en (nog) 2 nieuwe boxen besteld. De oude versterker neem ik (Erik) van 'm over.....
 
Dag 57: Zaterdag 03/06: De apparatuur is binnen... Het geluid is tot in de verre omtrek waar te nemen.
 
Dag 58/59: Zondag 04/06 en Tweede pinksterdag - Spelletjes doen met Martijn en natuurlijk met zijn apparatuur 'blazen'. Hard is beter. Anko vind het ook wel aardig zo te zien...
Vanmiddag weer een beetje basketballen achter het huis. Er moet tenslotte ook weer aan de conditie gewerkt worden. Ook vanuit de rolstoel gooit Lee de ballen er aardig in.
 
Dag 60: Dinsdag 06/06/06 - Lee gaat vandaag een dagje naar school (met het been omhoog) om te kijken wat hij moet doen deze periode. Amanda begint vandaag aan haar vakantiebaantje (op 06-06-06!!!) bij mij op het werk.
Volgens Leonard heeft hij vanavond zijn laatste (dagelijkse) prik van Anko gehad. Donderdag nadat we weer naar het ziekenhuis zijn geweest weten we meer.
 
Dag 61: Woensdag 07/06 - De Velgen zijn er!!!!
Voor de bezoekers die deze mededeling niet begrijpen gaan we even terug in de tijd naar Tweede Paasdag 17 april ==> kijk hier.
Het bleek echter heel moeilijk te zijn om 10-inch siervelgen of wieldoppen te vinden voor Leonard zijn brommobiel. Lenie heeft half Nederland afgebeld en uiteindelijk is er de oplossing!!!
Anko heeft nu, uiteraard weer met veel kunst en vliegwerk de sierdoppen zo aangepast dat ze wel passen op de 10 inch velgen.
Lee was er superblij mee en kan niet wachten tot ze onder zijn brommobiel zitten en hij er zelf weer mee kan scheuren.
 
Dag 62: Donderdag 08/06 - Vanmiddag terug naar het ziekenhuis. Het gips is verwijderd en de verpleegkundige van de afdeling plastische chirurgie heeft de voet bekeken. Inmiddels is de wond bijna dicht, dus in principe hoeft Lee niet meer terug te komen. Hoe de wond zal reageren als Leonard over een aantal weken zijn voet mag gaan bewegen moet nog blijken.
Al met al kunnen we blij zijn met dit resultaat. De beginsituatie van de wond was heel ernstig. Lee is gezond en de vrijwel volstrekte rust (inmiddels 9 weken!!) heeft de genezing bevorderd, versneld en mogelijk gemaakt.
De orthopeed heeft met een tang, voordat Lee het eigenlijk goed door had, de pin die nog uit zijn voet stak verwijderd. (zie pijl) Hierna foto's maken.
De komende vier weken gewoon in het gips blijven en af en toe de voet heel licht (10 kilogram) belasten. De fysiotherapeut zal dit met Lee bespreken. Op 10 juli (zijn verjaardag) terug naar het ziekenhuis...
 
Dag 63: Vrijdag 09/06 - Leonard is blij. Gisteren en vandaag is hij driftig aan het telefoneren geweest met de verzekeringsmaatschappij van zijn brommobiel. Hij mag van ons pas (met zijn linkerbeen in het gips) in zijn brommobiel rijden als de verzekeringsmaatschappij geen bezwaar heeft en dus de aansprakelijkheid niet uitsluit. Na tich keer telefoneren ging de chef van de afdeling accoord. De auto is immers een automaat dus je linkerbeen heeft geen functie bij het rijden. Lee heeft het telefoongesprek opgenomen en men gaat het per mail bevestigen.
Voor de liefhebbers een stukje medische terminologie over o.a. de operatie.
Uit de brief van de chirurg: Op 08-04-2006 werd patiënt aangereden door een scooter waarbij een fors gecompliceerde luxatiefractuur van de linker enkel ontstond. Op 27-04-2006 werd onder antibiotische profylaxe het osteosynthese-materiaal verwijderd via een laterale-mediale arthrotomie. De enkel werd gestabiliseerd door middel van een tibiaplaatje over de laterale malleolus en een schroef- en pen-osteosynthese voor de mediale malleolus. Het crushletsel van het tibiaplafond werd behandeld met een redressie van de crush, onderbouwd met spongiosa en repositie van de distaal nog in het kapsel gefixeerde voorrand door middel van schroef-osteosynthese.
Ja, ja dat is duidelijk....
 
Dag 64, 65 en 66: Zaterdag 10/06 - Maandag 12/06- Geen nieuws.
 
Dag 67: Dinsdag 13/06 - Lee is vandaag naar school gebracht door Marianne om afspraken te maken. Hij gaat de toetsen inhalen tijdens de herkansingsronde in oktober zodat hij in september inhaallessen kan nemen.
 
Dag 68: Woensdag 14/06 - Geen neiuws
 
Dag 69: Donderdag 15/06 - Amanda (en Rick) zijn geslaagd voor het VWO. Gefeliciteerd!! Opa Stok had een leuke taart laten maken.
Eet smakelijk.


 
Dag 70: Vrijdag 16/06 - Uitslag 2-1 .........
 
Zondag 18/06 - Dit is de 72ste dag na het ongeluk van Leonard. Vanaf nu zal de weblog alleen bijgewerkt worden als er echt iets te melden is m.b.t. de revalidatie van Lee's enkel/voet.
Via deze weg willen we iedereen bedanken die met ons heeft meegeleefd en (vaak dagelijks) de weblog heeft gevolgd. Bedankt voor al jullie steun en blijf aan Lee denken want hij is er nog lang niet. De weg is nog lang en de uitkomst onzeker.
 
09/07 - Vandaag is het 93 dagen geleden dat Lee het ongeluk heeft gehad. Vorige week zijn we terug geweest naar de plaats van het ongeluk.
Morgen gaat het gips van Leonard's been verwijderd worden en we hopen dat hij dan 'spalk-gips' krijgt waardoor hij met therapie mag beginnen.
Het was deze week warm om met een gipsen-been thuis te zitten...